herb Prus II

Inna nazwa: Wilczekosy, Wilcze Kosy, Słubica, Falcastrum Lupinum

Blazon: W polu czerwonym dwie wilczekosy srebrne złączone w dole i związką złotą powiązane, tak, że koniec jej wisi, zachodzące ostrzami na siebie z zaćwieczonym tamże półtorakrzyżem srebrnym, którego dolne ramię w lewo, w klejnocie ramię zbrojne w łokciu zgięte z mieczem w lewo zaniesione.

Najwcześniejsze wzmianki: Pojawia się pierwszy raz w źródłach pisanych sądowych w 1401 roku.

Znane są następujące pieczęcie średniowieczne: z roku 1402 - Iwan z Radomina; z 1413 roku - Adam Będkowski, kanonik krakowski; z roku 1422 - Mikołaj z Schillingsdorfu; z roku 1434 - Piotr z Będkowa.

Legenda herbowa: Za panowania króla Kazimierza I "Odnowiciela" (w latach 1016-1058) "Mnichem" zwanego, przeciwko powstaniu Maslausa, podczaszego ojca jego, Mieszka II, królewskimi wojskami dowodził mąż odważny herbu Prus. Rozgromiwszy wojska nieprzyjaciela a jego samego dwukrotnie raniąć, króla Kazimierza o rękę córki Maslausa, jedynaczki, poprosił. Król do prośby się przychylił i dodatkowo tak zasłużonemu mężowi, dóbr innych nadał by ten w tamtych stronach granic od nieprzyjaciół bronił. Mąż ten zacny, jako, że Maslaus dwie kosy w herbie trzymał, na pamiątkę swoje ojczyste półtorakrzyża przydał.

Herbowni: Bandkowski, Bawor, Baworowski, Bielejowski, Bielowski, Blichowski, Damecki, Daniecki, Dawidowski, Dębowski, Dowejko, Faszcz, Faszczewski, Filonienko, Glauch, Glinojecki, Glinowiecki, Gloger, Glogier, Głaznecki, Głaznocki, Głuchowski, Gołąb, Gościszewski, Grodzieński, Jezierski, Kalnochwotski, Kanafocki, Kanafojski, Karniski, Klukowski, Kobyliński, Lubiatowski, Łaźniewski, Łaźniowski, Makowski, Małachowski, Miszkiel, Mitarnowski, Myślecki, Myślęcki, Nakwaski, Niewierski, Obrępski, Olszewski, Olszowski, Orpinowski, Orpiński, Orzeszkowski, Osowiński, Ossowiński, Petrellewicz, Preczkowski, Pręczkowski, Pruski, Radomiński, Rogusławski, Rosołowski, Rudowski, Segnic, Stypiński, Świętochowski, Tobaczyński, Wieczfiński, Wieczwiński, Wiećfiński, Wiećwiński, Windyka, Wołowski, Wspinek, Zaborowski, Zglenicki.

Odmiany herbu:

herb Baworowski Hrabia

Blazon: W polu czerwonym wilczekosy złączone u dołu, zachodzące ostrzami na siebie, srebrne, z zaćwieczonym takimż półtorakrzyżem. Nad tarczą korona hrabiowska. Klejnot: Ramię zbrojne z mieczem.

Herb szlachty polskiej nadany w zaborze austriackim.

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany Mateuszowi, Wiktorowi i Alojzemu Baworowskim, herbu Prus II, otrzymali 19 lutego 1779 roku od cesarzowej Marii Teresy dziedziczne tytuły hrabiów w Galicji.

Herbowni: Baworowski hrabia.

herb Misiewski

Herbowni: Misiewski.


Żródła:

herby Polskie


Herby Polskie


Herby Polskie


"Herbarz Polski - od średniowiecza do XX wieku" - Tadeusz Gajl


herb Prus II Wilczekłosy w "Wikipedii"